Çocukken büyüyünce şair olacaktım
Belki ressam da olurdum, kim bilir? Ama şimdi anlıyorum ki hayatın önemi, Sadece bir meslek değil, çocuk kalmakta gizli.
Temiz bir saftım o zamanlar, Masumiyetimle düşlerime kanıyordum. Ama büyüdükçe kirlettim içimi, Gerçekler yüzüme tokat gibi çarpıyordu.
Peki ne oldu şimdi bana? Neden çocukluğumdan bu kadar uzaklaştım? Belki de hayatın yüklediği sorumluluklar, Beni o masumiyetten uzaklaştırdı.
Ama hala içimde bir çocuk var, Belki de hep var olacak. O çocukla beraber koşup oynayacağım, Hayatın yükünden kurtulup, özgürce yaşayacağım.
Şimdi anlıyorum ki çocuk kalmak, Bir meslekten daha değerli. Hayatın sıkıcılığına meydan okumak, Ve masumiyeti koruyarak yaşamak en güzeli.
Tags
Şiir Vakti