Filistin meselesi, yalnızca iki halkın çatışması değil; küresel güçlerin jeopolitik çıkarlarının düğümlendiği bir sahnedir.
Bugün birçok devlet Filistin’i resmen tanıyor. Bu tanıma, uluslararası hukukun ve halkların kendi kaderini tayin hakkının gereği olarak görülüyor. Ancak işin derininde, tanıyan devletlerin çoğu da kendi jeopolitik ve diplomatik çıkarlarına göre hareket ediyor. Kimileri Batı’ya karşı bir duruş sergilemek, kimileri İslam dünyasında sempati toplamak, kimileri de bölgesel pazarlık güçlerini artırmak için Filistin’in yanında olduklarını ilan ediyor.
Öte yandan, Netanyahu’nun tutumu çok net: O, İsrail’in varlığını ve güvenliğini ancak baskı, ablukayla ve askerî güçle sürdürebileceğine inanıyor. Onun politikası, “iki devletli çözüm” fikrine karşı durmak, Filistin’in tam anlamıyla devletleşmesini engellemek üzerine kurulu. Bu, hem içerideki aşırı sağ tabana oynuyor hem de İsrail’in bölgede elini güçlendirmek isteyen küresel güçlere hizmet ediyor.
Trump’ın “İsrail’in yanındayız” açıklaması da basit bir müttefiklik mesajı değil. ABD’nin Ortadoğu’daki askeri varlığı, enerji yolları ve küresel finans sistemindeki konumu düşünüldüğünde İsrail, Amerika için yalnızca bir dost ülke değil; bölgeyi kontrol altında tutmanın kilit taşıdır. Bu yüzden Washington, hangi yönetim gelirse gelsin, İsrail’in güvenliğini kendi çıkarlarıyla özdeşleştirmeye devam ediyor.
Gazze’deki insani trajediyi görmezden gelerek İsrail’in politikalarını perde arkasında destekleyen başka devletler de var. Dışarıda kınama mesajları yayımlayan, ama silah ticareti, istihbarat paylaşımı ya da diplomatik koruma üzerinden İsrail’le işbirliği yapan ülkeler… Bu ikiyüzlü tavır, Filistin halkını yalnızlığa sürüklüyor.
Kısacası:
- Tanıyan devletler kendi çıkarlarını gözeterek sembolik destek veriyor.
- Netanyahu, İsrail’in güvenliğini baskı ve yok sayma üzerine inşa ediyor.
- Trump ve ABD, İsrail’i kendi küresel çıkarlarının bekçisi olarak görüyor.
- Diğer gizli aktörler, Filistin’i sözde desteklerken pratikte İsrail’in elini güçlendiriyor.