Yurdumu Seviyorum (Nazım Hikmet Üslubuyla
Yurdumu seviyorum,
Toprağını işleyen ellerle,
Sabah güneşini alnına vurmuş çocuklarla,
Ve yağmurla sulanan tarlalarla.
Yurdumu seviyorum,
Dağlarında rüzgar gibi özgür,
Irmaklarında serin, berrak bir umut,
Ve denizlerinde mavilikleriyle.
Köyünü, şehrini, meydanını seviyorum,
Sokaklarında oynayan çocukları,
Dükkanlarda çalışan terli elleri,
Yurdumu seviyorum, emekle, alın teriyle.
Yurdumu seviyorum,
Kışında soğuğa direnen çamları,
Baharında çiçek açan ovaları,
Ve akşam üstü sokak lambaları altında yürüyen insanları.
Tarihini seviyorum,
Taşlarında eski şarkılar saklı,
Evlerinin duvarlarında yılların öyküsü,
Ve yüreklerdeki direnç, umut, sevda.
Yurdumu seviyorum,
Denizini dolduran martılar gibi özgür,
Göğünü örten bulutlar kadar geniş,
Ve yıldızları kadar parlak bir hayalle.
Toprağını seviyorum,
Tütününü, buğdayını, pirincini,
Ve her köşesinde alın teriyle büyüyen insanı,
Yurdumu seviyorum, emekle dolu her karışı.
Çocuklarını seviyorum,
Oynarken gülerek koşan ayaklarını,
Ve öğretmenlerini, tarlada çalışan annelerini,
Yurdumu seviyorum, yaşamak için direnen herkesi.
Gecelerini seviyorum,
Yıldızların altında hayaller kuranları,
Şehir ışıklarında uykusuz kalanları,
Yurdumu seviyorum, uyanan ve düşleyen her anıyla.
Ben yurdumu seviyorum,
Bir ekmek parçasında, bir çocuğun gözünde,
Bir işçinin alnında, bir gencin hayalinde,
Ve kalbimde, bütün dünyaya rağmen seviyorum.