Gökyüzü Yanarken Dua Ettim
Gökyüzü yanıyor bu gece,
Gazze’de bir çocuk hâlâ annesini arıyor.
Yıldızlar birer birer sönüyor,
Ve ben her seste, “Allah” diyen bir kalp duyuyorum.
Toprak, duaları yutacak kadar kanla dolu,
Ama o toprak yine de secde ediyor.
Çünkü bilir ki:
Her bomba, her taş,
Yalnızca bedenleri değil — imanı sınar.
Bir annenin avuçlarında yanıyor umut,
Gözyaşının tuzu kadar gerçek,
Ve dudaklarından dökülen sessiz bir nida:
“Ya Selâm… Barış indir üzerimize.”
Bir çocuk ağlıyor, ama yüzünde korku yok,
Yalnızca göğe çevrilmiş gözlerinde bir teslimiyet var.
“El-Müheymin, bizi koru,” diyor sessizce,
“Çünkü karanlık bile Senin izninle iner.”
Ve o an, bir rüzgâr geçiyor sokaklardan,
Yanık duvarlara çarpıyor ezan sesi…
Bir molozun altında, bir dua yankılanıyor:
“Bizi unutmadın değil mi, Ya Rahmân?”
Hayır…
Gazze’nin her taşında, her nefesinde
Bir “Lâ ilâhe illallah” parlıyor hâlâ.
Ve ben biliyorum ki:
Bir gün, barış gökten değil,
Gazze’nin kalbinden doğacak. 🌙